Spośród licznych atrakcji Ciechocinka na uwagę zasługuje XIX-wieczny Teatr Letni usytuowany przy ulicy Mikołaja Kopernika. Zbudowany został w stylu secesji szwajcarskiej w 1891 roku według projektu architekta Adolfa Wilhelma Schimmelpfenniga na zlecenie uzdrowiska. Budowa trwała krótko, bo zaledwie rok. Drewniany budynek posiadał pierwotnie 240 miejsc i sześć lóż. W 1901 roku rozbudowano scenę, wykorzystując dawne murowane stajnie rosyjskie. Widownię uzupełniono balkonem i dwiema lożami. Warszawskie Teatry Rządowe przekazały teatrowi zapasy używanych dekoracji i foteli.
Po II wojnie światowej teatr ciechociński podupadał. W latach pięćdziesiątych XX wieku przedstawiał już stan opłakany. Niemniej koncerty odbywały się nadal. Ze względu na zły stan został zamknięty w latach siedemdziesiątych. Myślano nawet o jego rozbiórce. Uratowany został m.in. dzięki Jerzemu Waldorfowi, który był wielokrotnym gościem uzdrowiska, a przede wszystkimi inicjatorem zbiórki pieniężnej na odbudowę teatru. W 1984 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków. Odrestaurowany w 1998 roku, pełni funkcję jak pierwotnie. Jest jednym z trzech tego typu obiektów w Europie, a jedynym w Polsce.
Dziś budynek znalazł się w ruchliwym miejscu, nie ma przed nim widocznej na widokówkach z lat 1900–1910 fontanny z Jasiem i Małgosią, która prawdopodobnie około 1927 roku został przeniesiona do parku. Za to na skwerze przed teatrem stoi rzeźba z brązu według projektu Roberta Sobocińskiego z Poznania, przedstawiająca Jerzego Waldorfa, dzięki któremu teatr znów „zaprasza w swoje progi”, z jego nieodłącznym jamnikiem Puzonem.
